شنبه، مهر ۲۱، ۱۳۸۶

آزار حقيقت


بزرگ ترين عذابم واقع بينی است…

چشم های دلزده ام در آرزوی خوابند، خوابی که ديگر هيچ دروغی نميتواند فراهم کند.

۱ نظر:

human being گفت...

پشت
پنجره ی واقعیت ها مانده ام

رنگها در هم تنیده اند
و روحم
در چمبره ی تیرگی ها بی تکان است...0

چشمانم ...0
!آه.... ای چشمان من
لحظه ای دیگر
طاقت آورید

و مرا به وصال
.....لحظه ی جاودانه ی شفق
برسانید
که نزدیک است