شنبه، مهر ۲۱، ۱۳۸۶

پرومته

هر روز پوسته های افکارم ترميم ميشوند، تا شب دوباره برای بيرون کشيدن جگرشان آنها را بشکافم.

۱ نظر:

human being گفت...

ومن تا ابدیت بر زخم هایت بوسه می زنم به خاطر آتشی که هر بار در قلب من می افروزی. 0

و گرنه
چگونه می توانستم
این سرنوشت سهمگین سیزیفی ام را
هر بامدادان
تا آن بالا ها بغلتانم
!تا شب دوباره فرو غلتد