یکشنبه، دی ۲۹، ۱۳۸۷

بی پایان









to see the flash embed please visit the blog

۱ نظر:

human being گفت...

عجیبه... خاطرات هم همینطور هستند؟ مثل شعر تو؟
وقتی هی مرور می شوند، یک معنی تازه پیدا می کنند... هر دفعه یه تصویر از آن کل برجسته تر می شود...

بی پایان...ما آدم ها راهمان که بی پایان است...
فهمیدنمان و دوست داشتنمان هم که بی پایان باشد، بی پایان خواهیم زیست... نه؟

در راه بی پایان... بر نوشتن و سرودن پایانی نیست... نه؟
روح سبز کوچک بی پایان... باز هم بنویس...